Kościół w Woli Komborskiej

Odległość z Woli Komborskiej z przysiółkami (Budy Wolskie, Dział, Łęk, Dół) do kościoła w Komborni wynosi 4-7 km niełatwej w różnych okresach roku do przebycia drogi. Zaistniała więc potrzeba budowy kościoła filialnego. Dla niezbyt licznej i niezamożnej wioski realizacja takiego planu nie była rzeczą łatwą. Starania te zostały zrealizowane dzięki ks. proboszczowi Mieczysławowi Drapale (1966-1985). Najpierw postarał się w Kurii Biskupiej o pozwolenie na odprawianie mszy św. po domach. Od jesieni 1980 r. zaczęto odprawiać mszę św. w zbudowanej tymczasowo drewnianej kaplicy. Jednocześnie ks. Drapała zachęcał wiernych do podjęcia budowy kościoła, choć czasy nie były sprzyjające. Zmieniło się to w czasie przemian społeczno - solidarnościowych roku 1980. Powstał wtedy komitet budowy kościoła złożony z kilku ofiarnych i zdecydowanych ludzi. Na wniesione w sprawie budowy pismo Kuria Biskupia w Przemyślu dała odpowiedź pozytywną. Także Urząd Wojewódzki w Krośnie wyraził zgodę na budowę kościoła filialnego. Urząd Gminy w Korczynie oficjalne pozwolenie wydał dopiero 16 listopada 1982 r., kiedy budowa była mocno zaawansowana. Obiekt umiejscowiono na parceli o powierzchni około 30 arów, położonej w środku wsi, blisko szkoły, w miejscu skrzyżowania dróg z poszczególnych przysiółków. Teren pagórkowaty trzeba było niwelować mechanicznie i ręcznie. Przesunięto przechodzącą przez teren budowy linię elektryczną. Sprawy własności parceli rozwiązano na drodze wieczystej dzierżawy.

Plany kościoła opracował architekt z Leska Jan Rządca. Ujął Kościół miał być bardzo praktyczną budowlą dwupoziomową, raczej tradycyjną, ale ze wszystkimi elementami nowoczesnego budownictwa. Poza tym Jan Rządca służył często bezinteresownie swoim doradztwem. Nie dożył jednak realizacji projektu, gdyż zmarł w roku 1984. Budowniczym kościoła był Długosz z Komborni. W 1981 r. zgromadzono materiał do budowy kościoła. Mimo początkowych kłopotów i rozbieżności prace szły bardzo intensywnie. Przed zimą wykończono dolną część kościoła, ale bez stropu.

17 czerwca 1982 r. odbyła się uroczystość poświęcenia i wmurowania kamienia węgielnego, której przewodniczył ks. biskup Ignacy Tokarczuk. Po zasklepieniu pierwszego poziomu, msza św. odprawiana do tej pory na placu, lub w tymczasowej kaplicy, była celebrowana w dolnej kondygnacji.

Do budowy kościoła użyto cegły palonej oraz piaskowca ze skał Woli Komborskiej. Zużyto 100 tys. sztuk cegły i kilkadziesiąt metrów sześciennych kamienia, 20 ton wapna i 60 ton cementu, a także pokaźną ilość stali oraz blachy. Trudno oszacować koszt całej budowy, gdyż wiele prac wykonano systemem gospodarczym, bezinteresownie. Należy podkreślić, że wielką ofiarnością wykazali się mieszkańcy Woli.

Poświęcenia kościoła pod wezwaniem Miłosierdzia Bożego i św. Anny, dokonał ks. biskup Ordynariusz Ignacy Tokarczuk w niedzielę 4 września 1983 roku o godz. 17. Uroczystość zgromadziła rzesze wiernych z Woli i sąsiednich wiosek.

Kościół jest jednonawowy z małym prezbiterium i chórem. Wymiary kościoła: 20 m długości, 14 m szerokości i 7 m wysokości. Wysokość dolnej kondygnacji wynosi 2,5 m. Ostry dach kościoła zwieńczony jest sygnaturą o łącznej wysokości 14 m. Umieszczono tam dzwon odlany w ludwisarni.

W ołtarzu głównym znajduje się obraz Miłosierdzia Bożego, wykonany przez zamieszkałego w Krakowie artystę malarza rodem z Woli Komborskiej Fryderyka Hunię. Są także dwa boczne ołtarze: Matki Bożej Królowej Polski oraz św. Anny. Wnętrze kościoła ozdobione jest malowidłami wykonanymi techniką "grafitti" przez artystę Macieja Kałczyńskiego z Krakowa. Przedstawiają one sceny z Ewangelii oraz postacie świętych i błogosławionych polskich. W oknach prezbiterium znajdują się witraże przedstawiające świętych Piotra i Pawła. W kościele jest także Droga Krzyżowa, której stacje wykonane są w formie płaskorzeźb z drewna. Ostatnio wystrój wnętrza został wzbogacony przez pozłocenie tabernakulum oraz zainstalowanie ozdobnych pająków i kinkietów.

10 IV 1994 roku ks. biskup Stefan Moskwa przewodnicząc uroczystościom odpustowym ku czci Miłosierdzia Bożego dokonał poświęcenia odnowionego tabernakulum, polichromii oraz Drogi Krzyżowej.

Ostatnio wykonano ołtarzyk z miniaturowym obrazem Matki Bożej Pocieszenia, który umieszczono w małym pomieszczeniu po prawej stronie wejścia do świątyni, które stało się tym samym małą kaplicą.